ENOTHTA 8. Χριστούγεννα

ΦΡΙΚΑΝΤΕΛΑ           ΤΡΙΒΙΖΑΣ   ΕΥΓΕΝΙΟΣ     

 ΠΗΓΗ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ            ΠΗΓΗ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η µάγισσα Φρικαντέλα µισεί αφάνταστα όλα τα καλά. Δε χορεύει καλαµατιανό. Χορεύει µόνο κακαµατιανό. Δεν τρώει ποτέ της καλαµαράκια. Τρώει µόνο κακαµαράκια. Δεν πίνει πορτοκαλάδα, µόνο πορτοκακάδα. Αλλά, πάνω απ' όλα, µισεί τα κάλαντα. Όταν, λοιπόν, παραµονές πρωτοχρονιάς ακούει τα παιδιά της γειτονιάς να τραγουδάνε τα κάλαντα, γίνεται έξω φρενών, τους κλέβει τις φωνές τους και τις φυλακίζει σε µπαλόνια. Η απολαυστική περιπέτεια συνεχίζεται στους χιο­νισµένους δρόµους της πόλης και στο κάστρο της µάγισσας, στα µαγικά δωµάτια του οποίου, τα παιδιά µε επικεφαλής τον τετραπέρατο Σεβαστια­νό Μπισµπικούκη αναζητούν τα µπαλόνια µε τις κλεµµένες φωνές τους.

_______________

_______________

   Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα

Αφήγηση του υπέροχου πρωτοχρονιάτικου παραμυθιού του Ευγένιου Τριβιζά "Η μάγισσα Φρικαντέλα" διαβασμένο απ' την ομάδα τρεις κι ο κούκος.

_______________

_______________

Ανάλυση του μαθήματος

©arnos

Πάτησε στην εικόνα

     ΠΗΓΗ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

_______________

_______________

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ - ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ

Παραγωγή γραπτού λόγου

Αφήγηση

Πάτησε στην εικόνα

 ΠΗΓΗ – ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

_______________

_______________

ΚΑΙ ΤΡΙΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

The Boy And The Tree

Ευγένιος Τριβιζάς

Ένα δέντρο μια φορά

Η ιστορία εκτυλίσσεται ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, όταν στο ζοφερό πεζοδρόμιο μιας πόλης συναντιούνται ένα παραμελημένο δέντρο κι ένα φτωχό αγόρι. Το δέντρο βλέπει από τα παράθυρα των σπιτιών τα καταστόλιστα έλατα και ζηλεύει. Ζητά από το αγόρι να το στολίσει. Εκείνο όμως ούτε στολίδια έχει ούτε χρήματα. Πώς είναι δυνατόν να στολίσει ένα μίζερο δέντρο στη μέση ενός παγωμένου πεζοδρομίου; Κι όμως… εκείνη η νύχτα είναι μια νύχτα ονείρων, μια νύχτα μαγική …
Πρόκειται για μια συγκινητική ταινία, με χιούμορ, φαντασία και χωρίς ίχνος βίας. Ο Ευγένιος Τριβιζάς άλλωστε επιμένει ότι «η πολιτιστική τροφή των παιδιών μας περιλαμβάνει ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό σκουπιδιών. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις προσφέρουμε στα παιδιά μας ό,τι το πιο εκλεκτό: τα θρεπτικότερα φαγητά για παράδειγμα ή τα πιο ζεστά ρούχα. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, φτάνουμε στο σημείο να στερούμεθα εμείς για να απολαμβάνουν εκείνα. Το παράδοξο είναι ότι στον χώρο της τέχνης και του θεάματος για παιδιά -με ελάχιστες εξαιρέσεις- συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Ετοιμάζουμε λουκούλεια γεύματα για τους εαυτούς μας και ταΐζουμε τα παιδιά μας με αποφάγια. Κι αυτό επειδή επικρατεί η νοοτροπία ότι οτιδήποτε το παιδικό είναι απλούστερο, ευκολότερο, φτηνότερο και υποδεέστερο του αντίστοιχου προϊόντος για ενήλικες».

_______________